รักวุ่นวายแวมไพร์เจ้าเสน่

ความจริง
 

        ว้าวเช้าที่สดใส!       สาวน้อยผู้ที่เพิ่งลุกจากที่นอนพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม 

" กี่โมงแล้วเนี้ย วันนี้เปิดเทอมวันแรกซะด้วยสิ  เอ๋  เจ็ดโมง ห้าสิบ ฉันว่าฉันตื่นเช้าแล้วนะเนี้ย จะอาบน้ำทันไหม ไม่องไม่อาบมันแล้วขืนอาบสายแน่เลย"
  
สาวน้อย นำเสื้อสีขาวแขนตุ๊กตาปกเชิดมาสวม พรางยิบกระโปรงลายสก๊อตสีแดงมาใส่ไปด้วย

" แม่ค่ะหนูไม่กินข้าวนะค่ะ " สาวน้อยตะโกนไปบอกสาวกลางคนที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว  พร้อมกับหิ้วกระเป๋านักเรียนวิ่งลง บันได

 ! โอ๊ย  สาวน้อยกลิ้งตกบันไดส่งเสียงดัง

เป็นอะไรรึป่าว ลูก นี้รอบที่ 13 ของเดือนแล้วนะที่หนูตกบันไดแบบนี้
  
หญิงกลางคนในครัวส่งเสียงออกมาให้ ลูกสาวได้ยิน

.
.
. " ขอโทษ ค่ะหนูไปก่อนนะค่ะแม่"
" จ๊ะ รีบๆกลับบ้านนะลูก ระวังตัวด้วยนะ "

"ค่ะแม่"

สาวน้อยวิ่งออกไปพรางหยิบโทรศัพมือถือขึ้นมาดู

โค่รม สาวน้อยชนกับใครบ้างคนขณะวิ่นไปที่ป้ายรถเมย์ ทั้งคู่ล้มลง โดย คนที่เธอเดินชนคือชายหนุ่ม หน้าตาดี เธอล้มลงไปทับบนตัวเขา คำแรกที่ชายหนุ่มคนนั้นพูดคือ

  ! ไม่มีตารึไง  เดินเข้ามาชนฉันแบบนี้ รึว่าเธอเป็นโรคจิต ที่แอบตามคน หล่อแบบฉัน และอีกอย่าง ถ้าเธอมีขาก็ ช่วยลุกสักที "

   "นี้อีตาบ้านายนะสิโรคจิต  ใครเขาจะไปแอบตามนาย นายคิดว่าตัวเองหล่อนักรึไงยะ อิ ตาปรสิต  อิตาเชื้อโรค"

สาวน้อยลุกขึ้นและชี้นิ้วบนใส่ชายหนุ่ม
                                   

                            ยังมีต่อรออ่านด้วยนะ